سيستم ايمني و سيستم اندوکرين دو قسمت مهم در بدن انسان هستند که به طور همزمان براي حفظ هومئوستازي و محافظت از بدن در برابر تهديدات مختلف کار مي کنند. تعامل بين اين دو سيستم پيچيده و چندجانبه است و شامل انواع هورمون ها، سلول ها و مسيرهاي سيگنالينگ متعدد می باشد.
سيستم هاي ايمني و اندوکرين در تعامل با يکديگر ارتباط دو طرفه برقرار مي کنند. بيان گيرنده هاي سيتوکيني در ارگان هاي اندوکرين و گيرنده هاي هورموني بر روی سلول هاي سيستم ايمني اين ارتباط امکان پذير مي سازد. هورمون ها نقش مهمی در ايجاد هومئوستاز، متابوليسم و پاسخ بهينه به محيط پيرامون سلول ها و بافت ها ايفا مي کنند. به عنوان مثال، هورمون هاي آدرنال و / يا تخمدان مي توانند ترشح سيتوکين ها توسط سلول هاي سيستم ايمني را تحت تاثير قرار دهند. در عين حال، محصولات سيستم ايمني پاسخ هاي ترشحی غدد اندوکرين را تنظيم مي کنند. از طرف ديگر کنترل بهتر بيماري هاي متابوليک مهم همانند ديابت نوع يک، نيازمند شناخت و درک روشن تري از تعاملات سيستم ايمني و اندوکرين است. در اين بيماري عدم تعادل سيستم ايمني در بيان پاسخ هاي ضد التهابي و التهابي عملکرد اندوکرين سلول هاي بتاي لوزالمعده تحت تاثير قرار مي دهد.
تحقيقات آينده و درک بهتر از اين تعاملات دانش ما را در مورد مکانيسم هاي موجود در آسيب پذيري افراد در برابر بيماري ها را گسترش خواهد داد و می تواند فرصت هايي را براي توسعه درمان هاي متمرکز براي هر فرد را مهيا سازد. بطور مثال گيرنده هاي هورمونی بر روي سلول هاي ايمني و يا گيرنده های سيستم ايمنی بر روی سلول های اندوکرين مي تواند اهداف درماني آينده در اين زمينه باشند.
در نهايت، تعامل بين سيستم ايمني و سيستم اندوکرين يک فرآيند پيچيده و پويا است که نقش حياتي در حفظ هومئوستازي هورمونی و پاسخ های التهابی ايفا مي کند. تحقيقات بيشتر در اين فرآيند مي تواند استراتژي هاي درماني جديدي را براي گستره اي از بيماري ها فراهم آورد.